Δευτέρα, Οκτωβρίου 16, 2006

Τούτο το label ποιος θα το φορέσει;

Ο Πειρασμός χτυπάει την πόρτα μιας Κανακοφαμίλιας
(ποίημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα ενός πλασματικού φίλου)

Άνθρωπος ταμπέλα και ζωή τεμπέλα,
ξέμεινες και ξέμεινα από μορταδέλα,
μας ήρθε μια ιδέα αρκετά χειροπιαστή
να φάμε λίγο αέρα με κοπανιστή.
"Τι σου είναι η μάσα" είπα ένα πρωΐ,
όταν ρεύτηκα την οδοντόκρεμά μου,
"Ξύγκια δεν ταλαιπωρούν την καλή καρδιά μου"
κι όσο βούρτσιζα τα δόντια
μ'αδειανό στομάχι
ένιωσα πως είχα ύποπτο συνάχι.

Πήγα στο γιατρό και του είπα ότι τρέμω,
και εκείνος με κοιτούσε
και σαφώς θα απορούσε
πως κατάφερα να φτάσω
με βροχή και τόσο κρύο
στο μικρό του ιατρείο.

Μου' πε γδύσου, κοκκινίζω
το μακρύ παλτό το βγάζω,
κι απ'την αφαγία
μου'ρθε μια λιποθυμία.

Ω γιατρέ εσύ δεν ξέρεις
πόσο δύσκολα περνάω
πιο καλά να'χα φάει τόσο
που συνέχεια να ξερνάω
απ'το να ζαλίζομαι έτσι
και παντού πια να χωράω.

Μου γραψε δυο βιταμίνες, και δεν δέχτηκε λεφτά,
κι ήλπιζα να μου ζητούσε κι ας μην έχω πια πεντάρα,
ήλπιζα να με ταλαιπωρούσε με μηνύσεις και λοιπά,
φυλακή να καταλήξω για να τρώω μια χαρά.
Ω ντροπή μου να αφήσω και γυναίκα και παιδιά,
μόνους τους σε μία χώρα που την κυβερνούν σκυλιά,
πως μου ήρθε να προδώσω τόσα ιδανικά,
για ένα πιάτο φασολάδα κι ένα δυο ψωμιά;

Γύρισα λοιπόν στο σπίτι, είχαν λίγο ταραμά,
τα παιδιά μου ήρθαν πλάι, μου χαιδεύαν τα μαλλιά,
"Μπαάβο εε μπαμπάκα είσαι παλλικάϊ"
δεν υπάρχουνε πολλοί που χουν έρθει απ'τη Χαβάη.



Κανάκα Μακούα (που σκοτώνει την ώρα του για να τη φάει μετά)

Δεν υπάρχουν σχόλια: